10.08.2010
Bazen her şey sararıp solar ama biz her zaman RENGAREK
Benim için ise bu mutluluk izine çıkmak ile başladı ve 2002 den beri görmediğim üniversite arkadaşım ve dostum Ayşe'ciğim le buluşunca kat kat arttı. Evet bildiğiniz gibi izmir'e gitmiştik, izmir e gidilirde orada ki uzun zamandır görmediğim arkadaşlar aranmadan olur mu? Elime telefonu aldım önce ayşeciğimi arayıverdim. O da o kadar sevindiki hemen buluşalım dedik ve evine gitmeye karar verdik. İşte arkadaşımın evindeyiz. Bizi o kadar iyi karşıladı ve o kadar çok yemek çeşidi ile karnımızı bir güzel doyuruverdi. Masaya bakarmısınız çeşit çeşit. Ellerine sağlık gülüm benim.
Üniversite buyunca çok güzel günlerimiz oldu ve o günleri andık bir bir. Ne kadar özlemişiz birbirimizi ve ne kadar çok hayatlarımız değişmiş. İkimizinde ulaşabildiği arkadaşların şimdilerde nerede ve ne yaptıklarını konuştuk ve öğrendik.Eski günleri yad ettik.(neler yaşanmış o yıllarda tek tek olaylara güldük hüzünlendik) Herkez bir tarafa dağılmış ama ben yinede çoğunla bağımı koparmadım. Çünkü ben arkadaşlıkların kopmasını hiç istemiyorum fakat malesef bazen yaşam şartları yüzünden arkadaşlar ile bağlarımızı koparmak (değilde biraz ara vermek diyelim) zorunda kalıyoruz. Ama sonunda bir gün yinede uzaktan bir ses bile duysa insan çok seviniyor. İşte ayşe ile benim buluşmamız gibi.
Hiç değişmemiş, aynen bıraktığım gün gibi. Hep konuşkan ve güler yüzlü. Allah her taim bu şekilde mutlu olmak nasip etsin seni canım benim....Seni çok özlemişim. Bu çok iyi geldi bana. Tez zamanda kocacığınla bize bekliyoruzzzzzz.
Bu arada izmir de bulunan diğer arkadaşlarımı unuttum sanmayın. Bu yazıyı okursanızda kızmayın bana. 2 gün kaldığımız için sizleri arayamadım. Ama bir dahaki gelişimde sizleri arayacağım.
